Uzun süredir yazmadığım blog'a bu gün bir merhaba demek istedim. Hızlı geçen zamanın geçmişin tanığı olan günlük seni çok ihmal etim, fakat bildiğin gibi değil çok farklı durumlar içersindeyim ve bunları zaman zaman burada dile getireceğim allahın izniyle.
Yaz aylarına girdiğimiz şu günlerde ortalığın yeşermesi ve günlerin uzaması, hayatın kış rehavetinden koparak hızla ilerlemesi bir çok şeyi oldukça etkilemekte.
Lafı fazla uzatmadan konuya gelelim "Bir Seccadede İki kişi".
Bu gün secademi aldım elime cuma namazına diye çıktım ezan okunalı birkaç dakika olmuştu. Hızla camiye yöneldim, tüm yerler hemen hemen dolmuştu, bir ak saçlı yaşlı amcanın bakışları beni çok etkiledi bakınıp bakınıp saflardan geriye doğru gelmekteydi, buyur dedim, bir seccadede iki kişi olurmu evlat dedi, olur olur dedim olmaz dedi ve ilerledi bir başka tarafa ilerlerken derken yer buldu tam namaza duracaktımki, yanımdaki uzun safın yanında birkaç karış bir yer vardı ve ilerden bir kişi daha gelmekteydi, buyrun dedim, neyse geldi ve safha durduk, ilk rekatları kıldı, vaiz esnasına geldik, adam öyle duygulanmıştı ki, bir seccadede iki kişi dedi, evet dedim iki kişi, kimsin sen dedi, müslümanım dedim, nerelisin dedi, buralıyım dedim, belliki adam çok duygulanmıştı. evlat dedi bu yaptığını şu devirde kimse yapmıyor dedi, neyaptımki dedim, buyur ettin dedi, içimden geldi dedim, bak dedi yan alanımıza bu insanlar dedi aralarına birer kişi alıp alıp namaz kılacak gibi durmuşlar sen bunları utandırdın şimdi bana yer verirler namazın ikinci yarasında dedi. inşallah dedim, hoca cuma vaizlerine başladı, konu hemen hemen bizim düşünce konusuydu, hoca her müslümanın herkesi düşünerek hareket etmesiydi, gözleriyle gördüğünün problemse çözümünü araması elinden geldiğini mensaatsizce yapmasına değiniyordu vaizde hoca.
Yanımdaki amca öyle doluyduki, hocanın vaizindede konuşmasını sürdürüyordu, bak hocadı bunu diyor diyordu, dinliyelim dedim konuşmıyalım dedim, hocayı dinledik, ve namaza kalktığımızda yan alandaki saftaki geniş insanların toparlanıp adama yer verdiğini gördüm, Artık bir secadede bir kişiydim, adam öyle duygulanmıştıki bir an gözlerini sildiğinig ördüm, namaza durduk namazı kıldık, sonrasında biten namaz sonrasında allah ömür ve kolaylıklar versin evladım dedi tokalaştık ve ben secademi toplayıp, buraya bu satırları sizlerle paylaşmak istedim.
Şimdi düşünce sizce nedir ?
Herkesin düşünmesi gerektiği bir durum hali midir yoksa, yapılması zorunlu bir varlıkmıdır, İnsanlar neden bir birlerini düşünmez ? veya düşünmek istemezler, veya üşenirler, adına her ne derseniz deyin, böyle bir topluma doğru sürüklenip gitmekteyiz.
Aslında önceleri çok normal bir durum olan durumların şimdilerde garipsenmesi, gün ve gelişen dünya şartlarında insanların öz düşünce ve iç yargılarının değişmesi çok üzücü.
Burada satırlarıma son verirken "Bir Seccadede İki kişi" de ola biliyormuş.
Hayırlı cumalar ve tüm bireyleri yaşamış oldukları durumlardan düşünmeye davet etmekteyim...
