27 Aralık 2010 Pazartesi

Taş kalacaksın...

Kimi zaman düşünüyor ve hatırlamıyorum. Kimi zaman ise o an ıh gibi aklımda olmaktasın ve her adımda her yudumda , seni anmakta oluyorum. İşte böyle bir günde içimdeki deliceolan sevgi yumağı yine sığmadı ve taştı. Sesin duymak huzur versede , sana ulaşamamak , dünyaları bir yana sana olan saygı sevgimi haykırsamda senin o güzel narin güzel kulaklarından ne mümkünüdür seslenişim ve feryadıma cevap alamıyorum. Ömrü sükut ederde bir gün , duyarsan bu mecnun divanı gönlümdeki damlayan sızıyıan ve haykıran, bu gönül demine , hani olurda cevap verirsen. O günümdür günümü günn o gecem dir gecem. Ben küskünüm dünyaya felek neyleye, Niçe makberler , niçe türküler dinler dinler anarım , Ne caredirki andıkca seni , sana yazarım, içimdeki senliğin damarlarıma işlemiş. Her dolunaylı gecede , aklımdan binlerce kez gecer, ruyalarımda binlerce kılıkta rasladığım sana, seni analatırım anlamazsın. Kalpsiz misin , vicdansımı yoksa duygusuzmu. Gün geleki o gün tüm bunların değeri biline. eğerki bu değer bilinmeye kalbimdeki sizi ömrün en derin törpüsünde yapranır. En derin köşesinde vicdansız bir anıt olarak taş kalacaktısın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder